Pamiętniki z czasów pandemii

W marcu najpopulaniejszym słowem było słowo pandemia, a także izolacja  i koronawirus.  Zamknięci w domach, nasi uczniowie  uczyli  się wyrażać swoje myśli i uczucia  na piśmie. Powstały bardzo interesujące teksty, które będą wspaniałą pamiątką tamtych dni. Nimi otwieramy nasz projekt. 

                                klik Pamiętniki

Zaczynamy

Słowo od polonistki. 

Pisanie towarzyszy mi od zawsze. Kiedy coś mnie martwi lub cieszy- piszę. Pisanie układa myśli, prostuje zawiłości życia. To też świetny sposób na poznanie samego siebie i wyrażenie swoich emocji, przemyśleń, spostrzeżeń. Jest odskocznią od rzeczywistości, która bywa trudna. Pisząc, kreujemy nowy świat, tak jak chcemy. Możemy być „bogiem opowiadania", decydować o losach bohaterów, o ich charakterach, sympatiach i antypatiach. Wszystko, czego potrzebujemy, to wyobraźnia i… umiejętności pisarskie. Im więcej czytamy, tym lepiej piszemy, bo uczymy się od najlepszych. Im więcej piszemy, tym lepiej to robimy, bo nabieramy wprawy, łatwości wyrażania myśli.  A więc piszmy jak najwięcej i dużo czytajmy!  

Drodzy Uczniowie, zakładamy ten blog, bo chcemy, żebyście mogli dzielić się z innymi swoją kreatywnością i umiejętnościami. Przez cały rok będziemy publikować tutaj wasze najciekawsze teksty. Na koniec roku wybierzecie najlepszy tekst. 

A więc,  do dzieła! 

Słowo od uczennicy Zosi Wróblewskiej

W tym roku nasze  nauczycielki języka polskiego zaprosiły nas do literackiego bloga. Koleżanki i koledzy, zachęcam Was do pisania swoich własnych opowiadań, krótkich tekstów i historyjek. Najciekawsze pracę będą wstawiane właśnie na tego bloga. 

Nasz patron, jak pamiętamy,  był wybitnym pisarzem.  Jego pierwsza książka ukazała się w 1872 roku. Jej tytuł to „Na marne”. Może nie zostaniemy w przyszłości pisarzami, ale wierzę,  że ten blog nie pójdzie na marne ;-)) i zdobyte tu umiejętności przydadzą nam się w życiu. 

Wszystkim uczniom ( i sobie) życzę pisarskiej weny!